วันพุธที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

อ่านแล้วน้ำตามาจากไหนไม่รู้

คนขายเต้าหู้..คือพ่อฉันผู้เป็นใบ้

ขอให้เราปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจ

เพราะชีวิตเราได้มาไม่ง่าย มีโอกาสพบกันถือเป็นบุญวาสนา

ขอให้เราปรนนิบัติต่อพ่อแม่ด้วยความกตัญญูกตเวที

เพราะหลังจากท่านสิ้นบุญแล้วจะเหลือแต่ความรำลึก

ขอให้เราปฏิบัติต่อคู่ชีวิตด้วยความจริงใจ

เพราะหลังจากจากกันแล้วจะไม่มีโอกาสจูงมือกันเดินเที่ยว
ขอให้เราทะนุถนอมการเจริญเติบโตของบุตร

เพราะเมื่อถึงเวลาอันควรจะไม่มีโอกาสได้โอบกอดลูกๆอีก

ขอให้เราทุ่มเทและให้อย่างเต็มที่

ขอบคุณและอุทิศโดยไม่เห็นแก่ตัว ต่อการพบปะในบุญวาสนาทุกโอกาส


ที่มา : ขอขอบคุณ
http://dc-danai.com

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น